ಕುರುಡನ ಕಾಲುದಾರಿ

ಹೊತ್ತು ಮುಳುಗುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ನಾನೂ.... ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳಿಲ್ಲದ ಆಳಕ್ಕೆ ಕುಸಿಯುತ್ತಿರುವೆ,... ಈ ಆಯಾಸ- ಕಣ್ಣಪೊರೆಯ ಮಂಕು ಎಚ್ಚರಿಸುತ್ತದೆ, ತಟ್ಟಿ ತಟ್ಟಿ ಎಬ್ಬಿಸುತ್ತದೆ., ಬಹುಶಃ..... ಹೊತ್ತು ಮುಳುಗಿದ ನಂತರ ಹೊಸ ಬದುಕಿದೆ... ಹೊಸ ಬದುಕಿದೆ... - ಜಾನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ.

ನನ್ನೊಳಗಿನ ವೃಣದ ನೋವೆಲ್ಲಾ ಹಾಡಾಗಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿದೆ; ಆ ಹಾಡು ವಿಷಾದವಾಗಿ ರಾಗ ಮೀರಿ ಗೋಡೆಗೋಡೆಗಳಲೂ ಸೂತಕ, ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲುಗಳ ತುಂಬಾ ಅನುಕಂಪ; ನನ್ನೊಳಗಿನ ವೃಣದ ತುಂಬಾ ಸಾವು-ಬದುಕಿನ ಚರ್ಚೆ,,, ದೇಹ ತುಂಬಾ ನೋವಂತೆ ಆತ್ಮಕ್ಕೆಲ್ಲಿದೆ ಚಿಂತೆ,,,, ಇದೀಗ,,, ನಾನು ಆತ್ಮವೆಂದು ಅರಿತು ವೃಣಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹಣತೆಯಾಗಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ಆ ಹಣತೆಯಿಂದೊಮ್ಮುವ ಕಾಂತಿ ಕಿಟಕಿ ಬಾಗಿಲುಗಳ ಸಂತೈಸಬೇಕಿದೆ,,,, ಬದುಕನ್ನು ಬೆಳಗಿಸಬೇಕಿದೆ,,,.. - ಜಾನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ.