ನೇಣು ಕುಣಿಕೆ

ಆ

ನೇಣು ಕುಣಿಕೆ

ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ,.,

ತಿರುಗುವ ಫ್ಯಾನಿಗೆ

ಒಂದು ಪೂರ್ಣ ವಿರಾಮವಿಟ್ಟಂತೆ.,,


ಅವರು

ಅವಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆ

ಮತ್ತು

ನಾನು ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಲೀನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ...



ಎಡವಿ ಬಿದ್ದ ಕುರ್ಚಿ

ಜೋತುಬಿದ್ದ ಹಗ್ಗ

ಮತ್ತು

ಆ ಕೋಣೆಯ ನೀರವತೆ

ನನ್ನ ಲೀನವಾಗಿಸಿದೆ .,.

ನಾನು ಲೀನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ,,.



ಕೋಣೆಯೊಳಗೆ

ಇಣುಕುವ ಅವರ ಗುಂಡಿಗೆ

ಢವಗುಟ್ಟುತ್ತಿದೆ

ಜತೆಗೆ

ಕಣ್ಣಂಚಲಿ ನೀರು

ಇದ್ದಾಗ ಇಲ್ಲದವರು

ಇಲ್ಲವಾದಾಗ ತಡವರಿಸುತ್ತಾರೆ ,,,

ನನ್ನಂತೆ ,,,


ಆ

ನೇಣು ಕುಣಿಕೆ

ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ

ಇರಲಿ ಬಿಡಿ

ಪದೇಪದೇ

ನನಗೂ ಕೊರಳೊಡ್ಡಬೇಕಿದೆ ,,.

Comments

  1. Unknown16 September 2015 at 09:40

    ಇದ್ದಾಗ ಇಲ್ಲದವರು ಇಲ್ಲವಾದಾಗ ತಡವರಿಸುತ್ತಾರೆ.. ವಾಹ್.

    ReplyDelete
  2. Unknown16 September 2015 at 09:40

    ಇದ್ದಾಗ ಇಲ್ಲದವರು ಇಲ್ಲವಾದಾಗ ತಡವರಿಸುತ್ತಾರೆ.. ವಾಹ್.

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

***** ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಸಮ್ಮಿಲನ *****

ಸರಕಾರಿ ಶಾಲೆಯೆಂದರೆ ಅದೊಂದು ವಿಭಿನ್ನ ಜಗತ್ತು.ಸಿಂಬಳ ಜಾರುವ ಮೂಗು,ಧೂಳು ಮೆತ್ತಿದ ಚಡ್ಡಿ,ಕಣ್ಣ ಆಳದಿಂದೆಲ್ಲೋ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಕೇಳುವ ಅಸಹಾಯ ಆಕ್ರಂದನ,ಛಿಲ್ಲೆನ್ನುವ ಕಣ್ಣೀರು,ಅಪ್ಪ ಯಾರೋ!?ಅಮ್ಮ ಯಾರೋ?! ಅಜ್ಜ-ಅಜ್ಜಿಯರನ್ನೇ ಸರ್ವಸ್ವವೆಂದರಿತ ಪುಟ್ಟ ಹೃದಯ,ಓಡಿ ಹೋದ ಅಮ್ಮನನ್ನೇ ಸದಾ ಹುಡುಕುವ ಕಂಗಳು,,ಗಪ್ಪೆನ್ನುವ ಹೆಂಡ-ಬೀಡಿಯ ವಾಸನೆಯನ್ನು ರಕ್ತಗತವಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ನಿರ್ಲಿಪ್ತರಾದ ಎಳೆಯ ಜೀವಗಳು.. ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ ನಡೆವ ಮಬ್ಬುಗತ್ತಲ ತೂರಾಟಕ್ಕೆ,ಬಡಿದಾಟಕ್ಕೆ,ಕೊಸರಾಟಕ್ಕೆ ಮೂಕಸಾಕ್ಷಿಗಳು,ಚಪ್ಪಲಿಯಿಲ್ಲದ ಕಾಲಿನಲ್ಲೇ ಕುಂಟುಬಿಲ್ಲೆ ,ಜೂಟಾಟ ಆಡಿ ಜಗತ್ತು ಗೆಲ್ಲುವ ಛಲದ ಮಲ್ಲರು,ಕರುಳು ಕಿತ್ತು ತಿನ್ನುವ ಹೊಟ್ಟೆ ಹಸಿವಿದ್ದರೂ ಚೀಪಿ ಚೀಪಿ ಕುಡಿವ ಜಿಗಣೆಗಳಿಗೆ ಉದಾರವಾಗಿ ನೆತ್ತರು ದಾನ ಮಾಡುವ ಅಮಾಯಕರು,.. ಈ ನೋವಿನ-ಹಸಿವಿನ ನಡುವೆಯೂ ಬಾಯಿ ತುಂಬಾ ಗಲಗಲ ನಕ್ಕು ಪಾಠ ಕೇಳುವ ಹೃದಯವಂತ ಜ್ನಾನದ ಕಂದಮ್ಮಗಳು,,,,, ಇದು ಮುಗಿಯೋಲ್ಲ ಕಣ್ರೀ,,,, ಸರ್ಕಾರಿ ಶಾಲೆಗಳನ್ನು,ಅವುಗಳ ಕಾರ್ಯ ವೈಖರಿಯನ್ನು ಉಡಾಫೆಯಿಂದ ಕಾಣುವ ತಣ್ಣಗಿನ ರಕ್ತದ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಕಂಡಾಗೆಲ್ಲಾ ಬೇಸರವಾಗುತ್ತದೆ. ಆದ್ರೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿದ್ದಾರೆ , ಸುಮ್ಮಗೇ ಕೂತುಬಿಟ್ಟ ಆ ನಾಲ್ಕುನಾಡು ಅರಮನೆಯನ್ನೂ, ಸದಾ ಹಸಿರು ಹೊದ್ದು ತೂಕಡಿಸುವ ತಡಿಯಂಡಮೋಳನ್ನೂ ಕಣ್ತುಂಬಿಸಲು ಬಂದವರು ಒಮ್ಮೆ ಇಣುಕಿ ನೋಡಿ "ಓ,. ಇಲ್ಲೇನೋ ನಡಿತಿದೆ ,,,,,"ಎಂದು ಕೈ ಬೀಸುತ್ತಾರ...
Read more

ಹೀಗೊಂದು ಹತ್ಯೆ

ಸರಿಯಾಗಿ ಇಪ್ಪತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದಿನ ಘಟನೆ. ನಾನಾಗ ಕುಶಾಲನಗರದ ಕೆ.ಬಿ.ಕಾಲೇಜಿನ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ದ್ವಿತೀಯ ಪಿ.ಯು.ಸಿ.ಫಲಿತಾಂಶ ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು,ಆಗ ಮೊಬೈಲ್ ಇಲ್ಲದ ಕಾರಣ ಫಲಿತಾಂಶ ನೋಡಲು ಕಾಲೇಜಿಗೇ ಹೋಗಬೇಕಿತ್ತು.  ನಾನೂ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ ದಿಲೀಪನೂ ಅಂದು ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಹೋದೆವು. ಗೆಳೆಯ ಪಾಸಾಗಿದ್ದ ; ಕಾಲೇಜಿನ ಪ್ರಾಂಶುಪಾಲರು ನನ್ನನ್ನು ತಬ್ಬಿ ಮುದ್ದಾಡಿ ಅಭಿನಂದಿಸಿದರು . ಕಾಲೇಜಿನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಅತೀ ಹೆಚ್ಚು ಅಂಕ ಪಡೆದ ಶ್ರೇಯಸ್ಸು  ನನ್ನದಾಗಿತ್ತು. ನನ್ನಮ್ಮಳಿಗೆ ಅಂಕಪಟ್ಟಿ ತೋರಿಸಲೆಂದು ಸಡಗರದಿಂದ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಾಗ ಒಂದು ಘಟನೆ ನಡೆಯಿತು. ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನ ಹಿಂಬದಿ ಮೈದಾನದಲ್ಲಿ ಜನರ ಗುಂಪೊಂದಿತ್ತು. ಯಾರೋ ಒಬ್ಬ ಮಾನಸಿಕ ಅಸ್ವಸ್ಥನನ್ನು ಮರಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿದ್ದರು. ಆ ಮನುಷ್ಯ ಬಲು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಶಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಒಂದಿಬ್ಬರು ಕಲ್ಲೆಸೆಯುತ್ತಿದ್ದರು , ಕೆಲವರು ಜೋರಾಗಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದರು. ನನಗೆ ಇದು ಸರಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ , ಗೆಳೆಯನಿಗೆ ಈ ಮನುಷ್ಯನನ್ನ ಬಿಡಿಸುವ ಅಂದೆ. "ಈ ಹುಚ್ಚ ಯಾರಿಗೆ ಏನು ತೊಂದರೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ , ಬಿಟ್ಟರೆ ಇನ್ನೇನು ಅನಾಹುತವಾಗುತ್ತೋ , ನಡಿ ಹೋಗೋಣ " ಅಂದ. ನನಗೂ ಸರಿಯೆನಿಸಿತು ಅವನ ಮುಖ ನೋಡಲೂ ಭಯವಾಗಿ ಸೀದಾ ಬಸ್ ಸ್ಟ್ಯಾಂಡಿನೊಳಗೆ ನಡೆದೆ. ನಮ್ಮೂರಿಗೆ ಹೋಗುವ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಡ್ರೈವರ್ ಹಿಂದಿನ ಸೀಟು ಸಿಕ್ಕಿತು . ಇನ್ನೂ ಡ್ರೈವರ್ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಆ ಮಾನಸಿಕ ಅಸ್ವಸ್ಥ ...
Read more

ತಪ್ಪಾಯಿತು ..

ಯಾಕೋ ಹೀಗೆ ಮೈ ಚಾಚಿಕೊಂಡದ್ದು ತಪ್ಪಾಯಿತು.. ತಲೆಯೊಳಗಿನ ಚಿಂತೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ದಿಂಬಿನೊಡನೆ ವ್ಯವಹಾರವಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ಆಳದಾಳದ ನಿದ್ರೆಗೆ ದೂಡಲಾರಂಭಿಸಿದವು; ನಾನು ಮರೆಯಬಾರದೆಂದು  ಮತ್ತೆಮತ್ತೆ ಚಪ್ಪರಿಸಿ ನೆನಪಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಬಯಕೆಗಳಿಗೆಲ್ಲಾ ಸದ್ದಿಲ್ಲದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ; ನನಗೆ ನಾನೇ ಹಗುರವಾಗಿ ಮೋಡವಾಗಿ ತೇಲಿ ತೇಲಿ ಎಲ್ಲಿ ತಲುಪಿದೆನೆಂಬುದೇ ನನಗರಿವಿಲ್ಲ.. ಯಾಕೋ ಹೀಗೆ ಮೈ ಚಾಚಿಕೊಂಡದ್ದು ತೀರಾ ತಪ್ಪಾಯಿತು.. ಸಾವು ಸಹಜವೋ ಅಸಹಜವೋ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವಂತಾಗಿದೆ..     - ಜಾನ್ ಸುಂಟಿಕೊಪ್ಪ 
Read more